Son zamanlarda çok şeyi ihmal ediyormuşum gibi hissediyorum. Ailemi, arkadaşlarımı, sevgilimi… Bi’ dakka ya, sevgilim yok ki benim. Olsaydı onu da ihmal ederdim ama. Yok yok onu etmezdim. Canım benim ya. Aşkım o benim nasıl ihmal edeyim bebeğimi. Uff ciddi konuşayım dedim yine beceremedim. Mutsuzum gibi ama. Ya da çevremdekilerin mutsuz olmasından kaynaklı bir durgunluk hissi de olabilir bu. Yine de iyi olmaya çalışıyorum ama ben.

Biri gelse de sevse beni keşke. Çok iyi hissederdim o zaman.