Saat 04:50.. Ofiste oturuyorum. Evet, çok değişik saatlerde çalışıyorum ben. Coldplay – Amsterdam çalarken hüzünlendim. Dur bir yazı yazayım ben dedim. Heyt be ne günlerdi, ne eğlendik ha Amsterdam’da dedim. Şaka üç yana, duygulandım hakkaten. Şarkının sözlerini anlamıyorum şu an ama çok içli söylüyo şerefsiz CM. Gerçi biraz kulak verince anlaşılıyormuş sözleri. Yine de içli söylüyo köftehor. Heyt be ne günlerdi dedim. Aldım kağıt kalemi elime. Böyle yazayım dedim. Böyle daha zevkli oluyo çünkü. Bazen o kadar uzun zaman oluyor ki elime kalem almayalı. O bakımdan yazım aslında bu kadar kötü değil. Bloga yazarken buradan geçireceğimi varsayarsak bu cümleleri atlarım. Varsaymaz amca.

Şu yılbaşı gelse de kardeşlerimle görüşsem. Kardeşim nasılsınız yaaaaa?

Bye. Elim ağrıdı lan. Hemen parmağım acıdı. Orta parmağım. Kaleme değen kısmı var ya! Hah! O işte.. Anladınız siz. Sonuçta minicik ellerim var. Ulan ne prim yaptım o ellerle de! Heyt be ne günlerdi..