Çilek çok güzel bir şey. Hıhı evet. Yedikçe yeniyor. Acaba sonu nereye varıyor ki. Bir de o yeşil kısmı temizleme işi olmasa. Löpür löpür gitse mideye. İşte o zaman çok mutlu olur insan.

Çilek kokulu mum da güzel bir şey mesela. Hıhı evet. Ya aslında ben yediğim çileklerin fotoğrafını çekmiştim. Hıhı evet endoskopi yaptım. Ya o değil de işte yemeden çekeyim dedim tabağı. Benim fotoğraf makinem ne olacak diye düşündüm sonra. Hala pil alınmadı ona. Hala aptal aptal telefonla çekiyorum. Oysa eskiden ne çok severdim fotoğraf çekmeyi. Sonra niye soğuduysam bu işten. Pilim yok diye soğudum herhalde. Pilim varken güzeldi. Her şey güzeldi.

Pü Allah belanı vermesin Sepultura! Sırf Profestival için Last.fm‘ime dahil etmişim onları galiba. Yoksa benim listemde ne arasınlar. Profestival radyosu dinlerken onlar da arşivime dahil olmuş tabii. Birden şarkıları çıkınca, hoparlör de açıktı üzerinize afiyet. O yüzden biraz aşırı tepki vermiş olabilirim. Pardon. Durun bi next diyim. Bir ara hatırlatın da arşivden çıkartayım onları.

****
Ohhh işte mis gibi şarkı çıktı. Bir saniye yazayım onu ben bir. Sonra hep beraber güleriz. Oorzhak Khunashtaar-ool — Eder-daa-bol, Etpes-daa-bol

dhsflkasdjfhalskjfah. Throat singing yæææ. Bakayım bir fizy’de var mı diye. Yokmuş. Olsaymış kafamı keserdim zaten. Neyse.

Heyt koçum benim be!!!! Boğazına kurban!