Iyi baslik buluyorum da, fikirlerimi kafamda yeterince buyutmeden yaziya saldigim icin hep amator kalacagim. Heheh, “basibos fikirlerim var benim” de olabilirdi baslik boyle bir giris icin. Olmadi. O da benim tercihim musaadenizle. Degil mi a canlar?

Altiparmak Fethi Acan Cicek Ilkogretim Okulu mezunuyum ben. O okulun tarihinde ikinci ve sanirim(!) son kez fen lisesi kazananim. Basarili oldugum cesitli alanlar var. Asik olmak isi bunlardan biri degil. Duygusal manada ite kaka kendimi getirdigim, an itibariyle 23 yasima, kalifiye yalniz olarak devam ediyorum. “Ne kadin olsa severim” ya da “asgari kadin” benim icin anlamli kavramlar. Su var ki, ne kadar anlamli olsalar da icleri bos. Muhendise is yok diyerek, 2500 liraya calismayi kabul etmeyen yeni mezun muhendisler gibiyim. Gibiyim degil, onlardan biriyim. 23 yasa kadin yok diyerek, onune gelen birlerce kadina sans vermeyen 23 yasina yeni girmisler gibiyim. Gibiyim degil, onlardan biriyim. Ahaha, ilahi! Mutsuz degilim canim. Acimaniza gerek yok bana. Zaten biliyorum, bir insana aciyacak kadar kaba degilsiniz hicbiriniz.

Size hayalini kurdugum evi anlatayim. 3 katli bir ev bu. Katlar arasinda merdivenler tabii ki var, bir de boru var. Hani su filmlerde gordugumuz, itfaiyecilerin kaydigi borular olur ya, onlardan iste. Kat icinde duvar yok. Yani butun kati gorebiliyorsunuz bulundugunuz noktadan. Duvar diye bir seye neden ihtiyac olsun ki? Kendimi kendimden mi saklayacagim? Kendimi, konuklarimdan mi saklayacagim? Kat denen sey zaten o is icin olmayacak mi? Mimari acidan mumkun mu tam olarak emin olamasam da, yapilabilirliginin oldugunu dusunuyorum. Kolonsuz ev olmaz diyenlere selam ederim :). Uzerinde guvenlice gezinip, param oldugunda aldigim teleskopumu kurabilecegim sekilde bir catisi var. Cati onemli. Bir golun hemen kiyisinda. Etrafta baska hicbir ev yok. Kimsenin bildigi bir yer degil. Sehire 40 dakika uzaklikta. Kocaman bir mutfagi var. “Duvar yoksa buyuklugu nasil belirtiyorsun ulan?” diyenler icin gelsin; mutfak tezgahiyla bir alan sinirlayabilirim emin olun. Bu kadar ev yeter. Sonra baska yazilarin anlamsiz paragraflarinda yazacak sey kalmayacak.

Okulun tekinde ogrenciligime devam ediyorum,
Seni sevmemem gerek biliyorum,
Biliyorum da yine seviyorum!

Ne olurdu beni anlamaya calissan,
Azicik gurur azicik da caba harcasan!

Buradan da goruyoruz ki, siir yazma denemelerim basarisizlikla sonuclaniyor. Ilkokul siirlerinden bir adim oteye gecemiyor kafiyeler. Ahahah.

Ulan zaten ben siir sevmem ki. Benim olayim manasiz nesir. Yakinda gorusmek uzere.