Yalnızlık ne acayip bir şeymiş. Sessiz ev. Yukarısı sessiz gerçi. Odada müziğin sesini sonuna kadar açıyorum. Çok eğlenceli.

Bir şey paylaşacağım sizinle. Hazır mısınız?

Ben eskiden çok aptalmışım. Hangi konuda? İlişkiler konusunda. Eskiden derken hakikaten eskiden ama. Yani 15-16 yaşlarımda. Giderdim bir kıza aşık olurdum efendime söyleyeyim. Sonra o beni sevmezdi. Ben onu severdim. Ondan sonra başka birine daha aşık olurdum. Benden bir kız hoşlanırdı. Ben ondan hoşlanmazdım. Neden? Çünkü ben başkasına aşığım! Hay kafana tüküreyim senin! Lan neyine aşıksın 15 yaşında ya! Defol git ya! Ha ne oluyordu sonra? Ben aşık olduğumla kalıyordum. Neyse sonradan değiştim. Çok şükür. Ha ne oldum? Artık aşık olduğumu elde edebiliyorum. Şaka lan şaka. Neyine değiştim ya. Hala şapır şupur aşık oluyorum arkadaş! Neyse bu da böyle bir anım olsun. Sadece size anlattım bakın. Başkasından duymayayım!

Beş tane sınavım kaldı. Yarın iki tanesini daha yok edip son haftaya gireceğim. Sonra ver elini İzmir. Sonra ver elini İstanbul. Ya da önce ver elini İstanbul olsun, sonra İzmir olsun. Dur bakalım.

Neyse gece uyumazsam yazarım yine. 20 dakika sonra dizi var. Optm bye ttLum gLe gLe bai cnm…