Biraz şans istiyorum.. Biraz mutluluk.. Bu kadar…
Çok gibi aslında…
Peki, vazgeçtim. Biraz şans istiyorum.
Bu da çok çakal bi’ istek oldu. Olsun…
Zaten hastayım, birazcık şans istemişim çok mu? (geçmiş olsun diyenim de yok) (şş?)
Şiirimsi havadan vazgeçsem, her cümle sonunda satır atlamasam.
Çok istekte bulunuyorum.
Bunlar hep onun yüzünden. On’un. Evet, o kim? Yok, yok. O değil.. On.. On.. Bildiğimiz 10.. Sayı olan. Sayı ile rakam arasında köprü kuran şey.
Hah! O işte!
Yok, yok. O değil. On.
Hah! On işte!
Pis 10!
Mutluluk istemekten vazgeçtim. Birden mutlu etti beni o!
O mu? Hani ondu.
Eee mutlu etti diyorum. 10 beni mutlu etmedi ama o etti.
O kim?
Hayır o ne diyeceksin..
O ne?
İşte buuuuuuuuuuu!…..

Kendi kendime konuşmadım ben aslında. Sizinle konuştum. Yalnız hissettim kendimi. Hastayım ya ondan. ^^