Elektrikler hala gelmedi. Blogu sondan başa okuyanlar için uyarı: Bunun öncesinde de bir yazı var!

MP3 playerımı açtım. Red Hot Chili Peppers dinliyorum. Aslında Coldplay dinleyecektim. Fakat, shuffle sağolsun, bana “She’s Only 18” açtı. Ondan sonra RHCP’ye geçiş yaptım. Zaten bir süredir dinlemiyordum. Ayrıca böyle etrafta hiç ses yokken, kulaklıktan dinlemek güzel oluyormuş. Slow Cheetah sırada tahmin edildiği üzere. Her neyse, henüz uyumadım. Saat sabahın dördü. 3 saat sonra karşılamam gereken biri var. Ondan sonra da Su ile kahvaltı. Aaa ondan bahsetmedim hiç. Gerçi bahsetmemek daha doğru. Çünkü bu blogda bahsetmek doğru olmaz. Hayır, başka bir blogum yok. Sadece bahsetmek istemiyorum. Nacizane dostum bilir bu sitenin açılış nedenini. Bir başkasına gerek yoktur. Drivin’ to eat a Carvel Cake deyip bitireceğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Sadece Slow Cheetah bitti. Slow Cheetah ve Carvel ne alaka? İşte anlayana. Bu arada kolum yandı. Yani teorik olarak. Teknik olarak… Sadece mum alevinde. Kızarıklık. Telaşa gerek yok. Kokladım. Mum! Evet, koku hoş. Ancak acı feci.

Sıkıntıdan yazmaya devam etmekteyim. Ancak bir süre pencereden dışarıyı izleyeceğim. Biraz “next track” tuşlamalıyım. Dur! Wet Sand… AK’nin en sevdiği şarkılardan. Henüz ıslak kumda oluşacak bir isim bulamadım ama sanırım bulurum. Yeni isim bulabilirim. Islak olmayan.

04:10

Şarkıyı dinledim bu süre zarfında. Beni etkiliyor. Mükemmel bir şarkı. Şimdi bir shuffle zamanı. Sadece RHCP ve Coldplay ile dolu bir MP3 player bana ne kadar sürpriz yapabilir bilmiyorum ama bu sürpriz hoş oldu. “How You See The World”. Keşke “world” yerine “home” olsaymış. Şşş… Biraz sabır. Anlatacağım. Ya da anlatmam, belli olmaz. Elektrik idaresine bağlı! Sabaha kadar gelmezse anlatırım. Gelirse eyvah! Sımayliğ. ..

Colplay – Lost! dinleyin efenim… ((Akustik olanı tercihimdir…))

04:15