Bir karakter var beni sürekli takip eden. Nedense beni hep üzüyor. Hiç aksatmıyor ama. Görevini tam anlamıyla yerine getiriyor. Beni üzmek için yaratılmış olma ihtimali üzerinde yoğunlaşıyorum. Ya da aklını tam kullanamıyor. Bazı fonksiyonları eksik. Tam bir gerizekalı… Ne yapmaya çalıştığı hakkında en ufak bir fikrim yok. Gerçekten beni çok üzüyor. Bazı geceler sağlığımdan parçalar kopartıp gidiyor. Sabah uyandığımda hasta oluyorum. Sonra yazı yazıyorum, iyileşiyorum. Bazen çözümünü bildiğim sorular soruyor, ben yapamıyorum. Korkuyorum. Beni korkutuyor. Korkulacak birisi çünkü o. Yeni farkettim bunu.

“Elektrikler geldi. Jezebel gitti.”