Bazı şeylerin kıymetini kaybedince anlıyor insan. Ona sahipken hiç farkında olmuyoruz aslında onun bizim için ne kadar önemli olduğunu. Yitirmeye başladıkça, daha bir önemsiyoruz, elimizden uçup gitmesine izin vermek istemiyoruz. İstemiyoruz…

İstemiyoruz da gidiyo ya. Resmen param yok lan! Para bildiğin uçup gitti, bitti, yok oldu. Hayır nereye gitti ne oldu anlamadım da. Fakir oldum. Çulsuz oldum. Hazır Ramazan’da geliyor iken, blog sayesinde bir sadaka toplayayım dedim. Para verin bana! Girişi de öyle bir yaptım ki parayı anlatsım gelmedi sonradan. Sanki bir insanı anlatacakmışım gibi düşündüm. Ana konudan sapıyordum az kalsın. Ah be para…

Ya o değil de hakkaten duygusuz oldum ben, hissiz oldum. Robot gibi oldum. Ne yapıcağımı bilemez oldum. Morla gel de bi toparlanıyım artık ya!!