Stajımız bittikten sonra, Morla’nın gelmesiyle dağıtmaya başladık. Daha ilk günden nargile yapmaya çalıştık. Evde bir nargile var bana ait olmayan, aslında hep arkadaşımla içerdik ama ilk defa kendim yapmaya çalıştım ama beceremedim. Tütünü yakacaz derken beynimizi yaktık. Duman çıkaracaz diye içimize çeke çeke ciğerlerde katran depoladık. Tabi ondan sonra başa vurdu bu acı. Gerçi Morla’ya bişey olmadı. En sonunda nargile sahibini de davet ederek adam akıllı bir nargile yapmasını rica ettik kendisinden. Nitekim kırmadı bizi gelip yaptı da. En sonunda dehşet tüten bir nargilemiz oldu. (bkz. sol) Morla bir heves başladı tüttürmeye. Tabi benim bünyem kaldırmadı o kadar katranı, o kadar zehiri. Lanet olsun!! Bak yine sinirlendim ya… Kafam biraz yerine geldikten sonra ben de içmeye devam ettim tabi. 

Ancak tütene kadar çektiklerimizi ne kadar anlatsam boş… Hele seçim sonuçları da üstüne gelince, zaten sinir olmuş olan bünye, nefesi nargileyi yakmaya yetmeyince daha da gerilmişti. Hadi hadi yanacak, evet evet bu sefer olacak nidalarıyla kendimizi gaza getirmeye çalışsak da işin aslı sonradan anlaşıldı. Tütünü az koymuşuz biz.

Olayın özü, gayet güzel bir gece oldu nargileyle birlikte. Burdan nargileye teşekkür ediyoruz. Kırmadı bizi en sonunda tütmeye ikna oldu çünkü.